Pierwszym krokiem w zrozumieniu własnego stylu przywiązania jest samoobserwacja i refleksja. To one pomagają w wychwyceniu nieadaptacyjnych lub nieadekwatnych zachowań względem innych, ale też w różnych sytuacjach życiowych.
Pytania, które możemy sobie zadać:
Jak reagujemy w trudnych sytuacjach?
Jakie są nasze oczekiwania wobec partnera, przyjaciół czy rodziny?
Czy dostrzegamy powtarzające się schematy w naszych relacjach?
Samoświadomość obejmuje nie tylko rozpoznanie, ale także zrozumienie, skąd pochodzą nasze wzorce, więc mowa tu o wczesnodziecięcych doświadczeniach.
Przykładowe pytania:
Jakie były nasze pierwsze doświadczenia z opiekunami?
Jakie sytuacje z dzieciństwa mogły wpłynąć na nasze obecne wzorce zachowania?
Warto zaznaczyć, że wzorce przywiązania nie są „dobrymi” ani „złymi”. Są reakcją na wczesne doświadczenia. Akceptacja siebie, wraz z naszym stylem przywiązania, jest kluczem do pracy nad zmianą. To, że rozumiemy i akceptujemy siebie, nie oznacza, że nie możemy dążyć do zmiany.
Terapia i wsparcie w pracy nad zmianą nieadaptacyjnych wzorców przywiązania
W pierwszej kolejności warto zwrócić uwagę na znaczenie profesjonalnej pomocy.
Terapeuta może pomóc nam w zrozumieniu głęboko zakorzenionych wzorców przywiązania, dostarczając narzędzi i strategii do ich rozpoznawania i zmiany. Współpraca z terapeutą może pomóc w bezpiecznym przetwarzaniu trudnych emocji i doświadczeń z przeszłości.
Można wyróżnić różne metody pracy z przywiązaniem w terapii, takie jak: terapia skoncentrowana na emocjach, terapia skoncentrowana na przywiązaniu czy terapia dialektyczno-behawioralna. Wybór odpowiedniej metody zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta.
Próba zmiany wzorców przywiązania może być trudna i wymagać wsparcia. Wsparcie ze strony rodziny, przyjaciół czy tzw. grup wsparcia może być nieocenione w procesie zmiany. Często otaczanie się ludźmi, którzy mają zdrowe wzorce przywiązania, może pomóc w nauce nowych, zdrowszych sposobów nawiązywania relacji.
Co najważniejsze – zmiana stylu przywiązania to proces, który wymaga czasu, cierpliwości i zaangażowania. Ważne jest, aby pamiętać, że małe kroki w kierunku zmiany mogą prowadzić do głębokich i trwałych przemian w życiu.
