Dla kogo jest terapia par?
Ten rodzaj terapii przeznaczony jest dla wszystkich par, które mierzą się z różnego rodzaju trudnościami – od problemów z komunikacją, przez zawiedzione zaufanie, po trudności w sferze intymnej (a to tylko niektóre z przykładów).
Nie ma ograniczeń wiekowych, dotyczących płci ani orientacji seksualnej – najważniejsza jest świadoma zgoda obu partnerów na odbycie konsultacji.
Na czym polega terapia par i ile trwa?
Terapia ta polega na rozpoznaniu problemu, a następnie próbie jego naprawienia. Terapeuta, który jest bezstronną osobą „z zewnątrz”, posiada narzędzia, aby tego dokonać. Sam przebieg sesji zależy od nurtu, w którym pracuje dany terapeuta, jednak zawsze istotna jest skuteczna komunikacja między partnerami oraz podejście oparte na szacunku i porozumieniu.
Warto zaznaczyć, że „sukcesem” terapii nie zawsze będzie dalsze tworzenie pary – czasami terapia pomaga w tym, aby rozstać się w zgodzie.
Sesje trwają zwykle 80 minut (czas zależy od stylu pracy terapeuty i umowy z daną parą). Czas trwania procesu terapeutycznego zależy od problemu partnerów czy czasu trwania kryzysu. Może się zdarzyć, że para zostanie rozdzielona na terapię indywidualną. Czasami więc wystarczy kilka spotkań, a czasami konieczna będzie dłuższa praca nad związkiem.
Kiedy zgłosić się na terapię par?
Najczęstszym powodem zgłoszeń jest napięcie pomiędzy partnerami, które pojawia się w odpowiedzi na, np. przedłużającą się, trudną sytuację; nadchodzące lub trwające zmiany; konkretne wydarzenie.
Inne powody mogą dotyczyć:
- nadopiekuńczości i zależności emocjonalnej od partnera;
- zazdrości, podejrzliwości, braku zaufania w relacji;
- dominacji jednego partnera i obniżania poczucia wartości drugiego;
- wzajemnego obwiniania się.
Jak wcześniej zaznaczono, istotne jest, aby partnerzy byli zmotywowani do rozpoczęcia terapii, a także gotowi na zmiany i negocjacje.
Przeciwwskazania do terapii par
Zdarzają się sytuacje, kiedy niewskazane będzie rozpoczęcie terapii. Występowanie przemocy fizycznej między partnerami, choroba psychiczna u jednego lub obojga partnerów, pozostawanie w innych związkach przy jednoczesnym braku chęci ich zakończenia, podjęcie przez jednego z partnerów decyzji o rozwodzie, gdy drugi się na to nie zgadza – we wszystkich tych sytuacjach odradza się terapię par. Zamiast niej terapeuta może zaproponować miejsca lub osoby, które udzielą odpowiedniej pomocy, jak np. psychiatra, mediator czy ośrodek interwencji kryzysowej.
Autorka: Klaudia Dynur
